Suni Zekayı Tıp Alanında Iyi mi Kullanabiliriz?
Teknoloji ve tıp bir arada ilerlediğinde ortaya birçok ‘mucize’ çıkabiliyor ve her geçen gün bu iki alanda da devamlı olarak ilerliyoruz. Peki suni zeka teknolojisini tıpta iyi mi kullanabiliriz?
Usta satranç oyuncusu Garry Kasparov IBM’nin Deep Blue’suna satrançta yenileli 20 yıl oldu ve o günden bu güne birçok gelişme yaşandı. Sadece bizim suni zeka algımız hala o süre olduğu benzer biçimde duruyor. Sebebi ise suni zekadan ne istediğimize tam olarak karar verememiş olmamız. Aslen suni zeka ile ilgili yıkım senaryolarını es geçip yolumuza devam edersek, ne kadar mühim bir güce haiz olduğumuzu anlayabiliriz.
Suni zeka mevzusunda dünya genelinde dönen tüm tartışmalar gerçek bilgiden ve pozitiflikten uzak aşama kaydediyor. Sonumuzu getireceğine inandığıımız ve devamlı olarak bu yönüyle ele aldığımız mevzu aslına bakarsak birçok alanda yetkin bir destek olabilecek durumda. Bu alanların en önde geleni ise tıp. Google’ın geçtiğimiz dönemde geliştirdiği ve kanserli hücreleri kısa sürede tespit edebilen suni zeka destekli AR teknolojisi bunun en iyi örneklerinden biri.
Peki her insanın diline dolanan hali ile ‘insanları işinden etmeden’ suni zekayı tıbba iyi mi entegre edebiliriz? Aslen bu probleminin yanıtı oldukça kolay. Suni zeka birçok anlamda oldukça süratli ve hata oranı neredeyse 0 olacak şekilde işlem yapıyor olsa da daima söz mevzusu insan sağlığı olduğunda bir başka insanoğlunun görüşü ve soyut fikir gücü lüzumlu olacak
İşte bu yüzden suni zekayı bir tür tabip asistanı olacak şekilde geliştirip tekrarlayan kontrol süreçleri, tanı yapılması benzer biçimde kolay mevzularda zamandan tutum edebilmek için kullanmalıyız. Üstelik bir yanda da telefonlardaki sıhhat takip uygulaması benzer biçimde şeyler var ve bu minik adımların bile tıbba katkısı büyük.
Bu yüzden, tıpkı satranç ustası Garry Kasparov’un satranç yenilgisinden sonrasında suni zekadan öğrendiklerimizi bu alanda pozitif şekilde kullanmayı başardığımız benzer biçimde, bunu tıbba da uygulamalı ve suni zekayı bir düşman olarak değil bir destek olarak görmeliyiz.
Eğer bunu yapabilirsek hem sıhhat alanında hız ve doğruluk oranı olarak daha ileride olabiliriz hem de doktorların hastalar ile daha çok ilgilenmesini sağlayacak zamanı kazanmış oluruz. Suni zekalar kolay işlemleri gerçekleştirirken, tabip bu işler ile ilgilenmek yerine bir başka hastayı tedavi edebilir ya da aynı hastanın testleri yapılırken onunla daha güçlü bir yazışma kuracak zamanı bulabilir.
Eğer bu tür gelişmeler tıp benzer biçimde birçok alanda doğru şekilde kullanılmaya başlanırsa, ikimiz de kendimizi ‘akıllı robotlar kıyamti getirecek’ dedirtecek senaryolardan uzaklaştırabilir ve bilimin sunduklarından sonuna kadar faydalanabiliriz.
