A Plague Tale Requiem İnceleme

Asobo Studio tarafınca geliştirilen ve Focus Entertainment’ın yayıncılığını üstlendiği yeni A Plague Tale oyunu A Plague Tale Requiem 18 Ekim 2022 itibariyle piyasaya çıkışını yapmış oldu. İlk oyun Innocence benim açımdan oldukça güzel bir yapımdı ve AA bir oyun olmasına karşın fazlaca kaliteli gözüküyordu. Hugo ve Amicia’nın maceralarına yeniden geri dönerek devam etmek oldukça coşku verici olacaktı.

Sonunda çıkış günü geldi ve oyunu gecikmeli olsa da bitirme fırsatı buldum. Oyunun incelemesi fazlaca daha erken gelecekti sadece oyuna ortalama 2-3 gün gecikmeli başladım ve keşfederek ilerlediğim için birazcık daha uzun sürdü. Her her neyse gecikmeli olsa da A Plague Tale Requiem incelemesi ile karşınızdayım. İncelemeye geçmeden ilkin yazıda bazı spoilerlar yer alabilir bunun uyarısını yapmış olalım. İşte karşınızda A Plague Tale Requiem.

A Plague Tale Requiem

• Piyasaya Sürülme Zamanı: 18 Ekim 2022
• Geliştirici: Asobo Studio
• Yayıncı: Focus Entertainment
• Platformlar: PlayStation 5, Xbox Series, Microsoft Windows,
• İnceleme meydana getirilen platform: Xbox Series S

Artılar:

• Hugo ve Amicia arasındaki karakter bağları
• Grafikler ve Atmosfer
• Başarı göstermiş bir öykü
• Kaliteli müzikler
• Amicia ve Hugo’nun başarıya ulaşmış canlandırılması
• Muhteşem mekan tasarımları
• Yeni mekanikler ile oyunun canlandırılması
• Kafi seviyede bir oyun uzunluğu
• Xbox Game Pass sistemine ilk günden çıkış

Eksiler:

• Fena suni zeka
• Boss savaşlarının rahat kalması
• Gidişat bozukluğu
• Performans problemleri
• Bulmacaların fazla rahat kalması

Oyunun genel araştırma puanları ne durumda?

Oyunun yabancı basında ve kullanıcı puanı olarak araştırma puanları oldukça yüksek. Metacritic üstünde 34 incelemenin averajı alınarak 85 puan elde edilmiş durumda. Oyunun Metacritic kullanıcı puanı ise 8.0/10 kısaca bu da oldukça iyi. Opencritic sitesine baktığımızda ise burada da gene oldukça yakın sonuçlar görüyoruz. Oyun 129 incelemenin averajı alınarak averaj 84 puana haiz. IGN tarafı oyuna 8/10, PC Gamer 85/100 ve GameSpot 7/10 puanlarını vermiş. Genel olarak diyebiliriz ki oyun oldukça kaliteli bulunmuş ve beğenilmiş.

A Plague Tale Requiem’den beklentiler nelerdi?

Aslen ilk oyun olan A Plague Tale Innocence, sonu mutlu bir halde biten ve ucu pek açık bırakılmayan bir oyun benzer biçimde görünüyordu. Güzel fakat sıkıntılı bir macerayı başarıya ulaşmış bir halde tamamlamış ve oyunun geçmiş olduğu yerden uzaklara doğru gidiyorduk. Sonrasında yanlış hatırlamıyorsam bir Xbox etkinliğinde yeni oyun Requiem tanıtıldı ve hikayenin devam edeceğini öğrendik. Bu aşamada benim aklıma Hugo’nun hastalığının hala iyileştiğini tam olarak görmediğimiz geldi. Bossu yenmiştik sadece Hugo’nun hastalığının hangi evrede bulunduğunu ve iyileşip iyileşmediği bilgisi verilmemişti bizlere yalnız geriledi benzer biçimde görmüştük. İşte bu oyunda da öykü gene Hugo’nun hastalığı ve vebanın, o korkulu farelerle dolu mekanların çevresinde şekillenecek sadece bu sefer her şeyi tamamen sonlandıracağız diye düşündüm. Artık bu hastalığı çözmemiz gerekiyordu ve iyileşmenin yanında gizemini de çözüp yeni şeyler öğrenmek istiyordum. Öykü beklentisi genel olarak bu şekildeydi.

Oynanış kısmında ise bir çok oyuncu yeni mekaniklerin gelmesini istemiş olabilir. Bilhassa aksiyon tarafında Amicia’ya daha çok gücün verilmesini ben benzer biçimde pek fazlaca oyuncu istemiştir diye düşünüyorum. İlk oyun çaresiz bir halde yalnız küçük hareketler yaparak daha fazlaca gizli saklı ilerlediğimiz ve yakalandığımızda fazlaca fazla şansımız olmadığı bir oyundu. Oyunun fragmanlarında Crossbow’u görünce daha fazlaca agresifleşeceğimizi anlamıştım. Genel olarak Asobo, öteki kısımları fazlaca iyi yapmış olduğu için grafik, atmosfer, mekan tasarımları vs. benzer biçimde mevzularda beklentiden fazlaca bunların iyi yapılacağına emindim. Tek istediğim mekaniklerin geliştirilmesi ve hikayenin fazlaca iyi devam etmesiydi. Peki acaba bu beklentiler karşılandı mı? Gelin hep beraber bakalım.

Küçük Hugo gün yüzü göremiyor: A Plague Tale Requiem bizlere ne konu alıyor?

A Plague Tale Requiem, temelinde Amicia’nın kardeşi küçük Hugo’nun hastalığına çözüm bulmamızı konu alıyor. İkili yanlarında anneleri ve Lucas ile beraber vebadan uzak, sakin bir yaşam sürerken işler gene sarpa sarıyor ve bela gene onları buluyor. Kendilerini aniden yeniden Haydutlardan ve askerlerden kaçarken gören kardeşler, bunun yanında anneleri ve Lucasla beraber Hugo’nun vebayla alakası olan Macula isminde olan hastalığına çözüm bulmak için bir simyacı örgütü olan Order’dan yardım almak için yola koyuluyor. Her ne kadar büyük bir umutla gitseler de Order üyesi Vaudin’den efektif bir yardım alınamıyor. Hugo’nun hastalığı daha da kötüleşiyor ve tek deva Hugo’nun rüyalarında devamlı görmüş olduğu bir talibi bulmakta kalıyor. Bu süreçte Amicia ve Hugo, anneleri, Lucas ve yolda tanıştıkları birkaç yoldaş ile Hugo’nun bu hastalığı yenmesi için savaşım ediyor. Veba bir halde geri dönüyor, fareler peşimizi bırakmıyor ve bir taraftan da askerler ile savaşım ediyoruz. İki kardeş gene belanın içinde gün yüzü göremeden sıkıntılı bir maceraya atılıyor. Hastalığı çözmeye çalışırken bir taraftan da bu hastalığın, vebanın gizemli tarihini de keşfetmeye başlıyoruz. Oldukca fazla spoiler vermeden hikayeyi size bu şekilde anlatabilirim.

Öykü hakkında yorum meydana getirecek olursam ben hikayeyi oldukça beğendim. Olayların gelişimi, bir umudun daha yeni doğmasına karşın hızlıca sönüşü, umarsızlık, bitkinlik, hiddet ve hüzün benzer biçimde duyguların fazlaca yoğun olduğu fazlaca başarıya ulaşmış bir öykü sunuluyor bizlere A Plague Tale Requiem.

Amicia ve Hugo arasındaki bağ oldukça güçlü yansıtılmış:

Hikayede en fazlaca dikkat çeken kısım ise Amicia ve Hugo arasındaki duygusal bağ. Bu ilk oyunda da vardı sadece bu oyunda bu bağ zirveye çıkıyor. Amicia artık daha öfkeli ve tutkulu. Kardeşinin başına gelenlerden bıkmış durumda ve bir an ilkin iyi duruma gelmesini istiyor. Kardeşi için askerleri tek tek mısra getiren, korkulu farelerle korkusuzca savaşım eden, oyun süresince devamlı düşüp bir halde kalkmayı başaran bir Amicia görüyoruz. Devamlı Hugo’yu korumaya çalışıyor, onun için savaşıyor ve elinden gelen herşeyi yapıyor. Bu bağ beni fazlaca etkiledi. Gerekirse biricik kardeşi için canını feda edebilecek esirgemez ve kuvvetli bir abla figürü diyebilirim Amicia için.

Hugo da oldukça masum, ablasını fazlaca seven ve bir türlü gün yüzü göremeyen bir karakter. Bu kadar zorluğun ve hastalığın içinde ablasıyla kendilerini mutlu edecek birçok şey bulmaya çalışıyor ve bunu başarıyor da. Bu kadar umutsuzluğun içinde bir halde mutlu olmaya emek harcamaları beni fazlaca etkiledi. Ablasının başına fena şeyler ulaştığında ise kendisini fazlaca yorsa da bir halde onu korumaya çalışıyor ve askerleri mısra getirebiliyor. İçindeki karanlık hastalığı sevdiklerini sonuna kadar korumak için kullanmak isteyen bir küçük Hugo var karşımızda. Oyun, başından sonuna kadar Amicia ve Hugo’nun bu bağını giderek kuvvetlendiriyor.

Karakterlerin seslendirmeleri ve canlandırılmaları fazlaca başarıya ulaşmış durumda:

A Plague Tale Requiem’de Amicia’yı Charlotte Mcburney; Hugo’yu ise Logan Hannan seslendiriyor ve canlandırıyor. Bu noktaya ayrı bir başlık açmak istedim şundan dolayı hakkaten ikisi de çok önemli derecede başarılılar ve fazlaca kaliteli bir işe imza atmışlar. Karakterlerin hakkaten içine girebilmişler ve hissettikleri duyguları bizlere fazlaca iyi yansıtmışlar. Amicia, çaresiz kaldığında, bitkin durumda olduğunda, ağladığında, feryat attığında ve öfkelendiğinde bu duyguları sonuna kadar siz de hissediyorsunuz. Seslendirme ciddi anlamda başarıya ulaşmış. Hugo’nun ise masumiyeti, mutlu olduğu anlardaki ses tonu ve korku dolu anlarda yaşamış olduğu gerilimi fazlaca rahat hissediyoruz. Tekrardan bilhassa bu iki adı kutlama ediyorum. Seslerine ve emeklerine sıhhat.

Hikayede yeni yoldaşlar bizlere birlikte rol alıyor:

İlk oyunda da birçok yoldaşımız vardı ve A Plague Tale Requiem’de de yolculuğumuzda yeni yoldaşlar bizleri karşılıyor. Lucas ve annemiz aslına bakarsan yanımızdaydı ve bunların haricinde bir gemici ve bir asker de yoldaşımız oluyor. Detaylarına fazlaca girmeyeceğim şundan dolayı hikayenin içinde karakterleri kendinizin keşfetmesi daha iyi olacaktır. Bu sıkıntılı yolculukta yeni yoldaşları da görmemiz fazlaca iyi oluyor. Güzel sohbetler, yalnızlık hissinin bir nebze giderilmesi ve savaşımızda yanımızda olmaları büyük bir artı oluyor. Her ne kadar Amicia ve Hugo’nun arasındaki bağ oyunu domine etse de bu kişiliklerle de yaşadıklarımız çeşitlilik sağlıyor. Ne yazık ki karakterlere fazlaca fazla ısınamadım fakat nefret de etmedim. Averaj karakterler olduklarını söyleyebilirim. Yoldaşlarımızın etkili olabildikleri oynanış sekansları da mevcut bunlara oynanış kısmında değineceğim.

Bu başlığı kapatmadan Lucas hakkında konuşmak isterim. Lucas karakteri benim ilk oyunda da oldukça beğendiğim bir karakter olmuştu. Amicia ve Hugo’ya yardım eli uzatan, umarsızlık anlarında onlara yeni bir ümit kapısı açan bir karakter Lucas. Oldukça sıcakkanlı ve daima arkanızda olmasını isteyeceğiniz bir karakter. Amicia’nın sinir krizi anlarında yanında olması ve onu sakinleştirmeye emek vermesi, pek fazlaca beladan bir halde onu kurtarmayı başarması onu kuvvetli ve yardımsever bir karakter yapıyor.

Etkisinde bırakan grafikler ve atmosfer:

Asobo Studio, ilk oyunda da fazlaca büyük bir iş çıkarmıştı. Innocence, AA bir oyun olsa da muhteşem grafiklere ve atmosfere sahipti. Bu oyunda ise işi başka bir boyuta taşımışlar. Oyunun grafikleri çok önemli derecede iyi. Oyunun büyük bir kısmı yürümek, koşmak ve etrafı keşfetmeye dayalı olduğundan kimi zaman oyunu ilerletmeden dakikalarca etrafı inceleyip, manzaraların karşısına geçip çayımı yudumladığım oldu. Oyunun her bir kısmı muhteşem tasarlanmış ve grafikler fazlaca güzel olduğundan her detayı incelemek istiyorsunuz. Buradan direk bağlantılı olarak mekan tasarımlarına geçiyorum.

Çok önemli mekan tasarımları:

Ah o mekanlar, ah o çevre! Grafikler fazlaca iyi fakat bir de işin değişik bir boyutu var o da mekan tasarımları. Geliştiriciler mekanları hakkaten fazlaca fakat fazlaca iyi tasarlamış. Deniz kenarları, sahiller, kaleler, kent pazarları, tapınaklar, okyanuslar, her yerin rengarenk çiçeklerle dolu olduğu ovalar derken tüm detaylar fazlaca iyi düşünülmüş ve tasarlanmış. Her yeni bir yere girdiğimde o mekanı incelemekten oyunu oynayamadım. Grafikler de fazlaca iyi olunca iş bambaşka bir hal alıyor. Oyun tasarım olarak bir sanat emek vermesi durumunda olmuş diyebilirim. Vebanın yok etmiş olduğu şehirlerde insanların da çekmiş olduğu acılar, ölü bedenleri, kanlar ve benzeri detaylar fazlaca iyi tasarlanmış.

Bölümler ve bölüm tasarımları:

A Plague Tale Requiem’de toplam 17 tane vazife bulunuyor. Her bir vazife değişik bir bölgede geçiyor ve kendine ilişik emsalsiz tasarımlara haiz. Bir bölümde sahilde savaşırken bir bölümde Fransa’nın değişik bölgelerini geziyoruz. Şehirlerin içine giriyoruz ve pazarlardaki insanları keşfediyoruz. Her bir bölümde bambaşka şeyler görmek ve keşfetmek fazlaca mantıklı bir tercih olmuş. Devamlı yer değişiklik yapmak bulgu duygusunun da sıcak kalmasını sağlıyor. Bölümler genel anlamda uzun sürüyor ve bu yüzden pek fazlaca elementi içinde barındırıyor. Keşfetmek, bulmaca çözmek, kaçış sekansları, cenk sekansları ve gizlilik sekansları ile beraber bir de farelerle olan mücadeleler derken neredeyse her bölüm bu oynanış elementlerine rastlıyoruz. Bir bölüm içinde birden fazlaca sinematik de devreye girebiliyor. Her bölüm değişik ritmde aşama kaydediyor ve bu elementleri ya bir halde harmanlıyor ya da birkaç tanesini iyice kullanıyor. Buradan da tam olarak oynanışa bağlanabiliriz.

Gizlilik ve aksiyonun harmanlandığı yer: Oynanış

Bölümlerde pek fazlaca değişik oynanış dinamiğinin bulunduğundan bundan önceki başlıkta bahsetmiştik. Oyunda gizlilik ve aksiyonun fazlaca güzel şekilde harmanlandığını söyleyebilirim. Bazı bölümlerde gizli saklı gitmeniz daha işe yarar olurken bazı bölümlerde ise hakkaten savaşmak tek ve en etkili deva olabiliyor. Bir sonraki başlıkta bahsedeceğim yeni mekanikler Amicia ile daha agresif bir oyun seçimi izleyebilmenize olanak sağlıyor. Artık ilk oyundan daha çok aksiyona girebiliyoruz doğal ki de bunun belli bir sınırı var. Bazı bölümlerde topyekün gizli saklı; bazı bölümlerde ise topyekün aksiyona girerek kısmı bitirdiğim oldu. Bazılarında ise ikisini de harmanlamak zorunda kaldım.

Gizlilik genel olarak düşmanın dikkatini dağıtma, çalıların ve binaların aralarına saklanma odaklı aşama kaydediyor. Belli bölgelere taş, pot isminde olan küçük tencere atarak düşmanların dikkatini dağıtabiliyoruz. Gizlilik mevzusunda ilk oyunda yer almadığını hatırladığım dikkat dağıtma seçeneği ile birden düşmanın kafasına taş atarak arkasına bakmasını sağlayabiliyorsunuz. Bu da gizlilik temelli giderken küçük bir hata yapsanız bile size bir talih daha sağlıyor. İlk oyunda gizlilik bozulduğunda pek bir şansınız kalmıyordu bu oyun size birazcık daha destek oluyor. Bunun haricinde eski oyundan alınmış birçok mekanik var fakat aslolan vaka yeni eklenenlerde. Gelin yeni mekaniklere ve oynanış elementlerine bakalım.

Yeni mekanikler ve oynanış elementleri:

Oynanışın büyük kısmı gene eski mekanikler üstünden gidiyor. Fareler gene ışıktan kaçıyor ve ateş üretip çeşitli yerlerde ateş yakarak ışık ortaya çıkarıp fareleri kaçırabiliyorsunuz. Meşale yada bir sopaya tutuşturduğunuz ateş ile farelerin arasından geçebiliyorsunuz. Bunlar ilk oyundan da hatırladığımız mekaniklerdi. Burda küçük bir nokta dikkatimi çekti. Sopaları artık bir yerden bir yere atabiliyoruz. Mesela sopaya ateş tutuşturup bir sonraki ateş yakabileceğimiz yere fırlatabiliyoruz. İsterseniz de yanınızdaki yoldaşınıza atıp onun ateş yakıp yanınıza gelmenizi sağlayabiliyorsunuz. Bu güzel bir eklenti olmuş. Amicia bu oyunda fazlaca daha karanlık ve agresif bir tavır sergiliyor. Artık düşmanların saldırılarını karşılayıp onları yavaşlatabiliyoruz. Hatta düşman zırhlı değilse karşı hücum yaparak agresif bir halde öldürebiliyoruz. Bu da artık tamamen gizli saklı kalmak ve kaçmanın önüne geçebiliyor. Yeni gelen Crossbow yardımıyla büyük zırhı olmayan düşmanları tek atışta öldürebiliyoruz. Çevrede bıçak bulabiliyoruz ve bu tarz şeyleri saplayarak zırhlı düşmanları da etkisiz hale getirebiliyoruz sadece burada beğenmediğim bir vaka var. Crossbow okları ve sapladığınız bıçakları yeniden alamıyorsunuz. Bu yüzden cephaneniz daima tam olmuyor. Elinizde pek fazlaca yöntem olsa bile son olarak yeniden sapanla taş fırlatmak zorunda kalabiliyorsunuz.

Oynanışta yoldaşlara da çeşitli özellikler eklenmiş. Bazı yoldaşlarınız sizin yerinize düşmana saldırabiliyor, size ışık yolu açabiliyor ve çatapat seçimi bir şey ateşleyip askerleri ve farelere karşı kullanabiliyor. Bunun haricinde Hugo ise farelerin yoğun olduğu bir yerde onları kullanarak düşmanların yerini tespit edebiliyor ve oyunun belli bir bölümünden sonrasında onları yönetebiliyor. Bu özellikleri oyunun tamamında kullanmasak da bazı bölümlerde kullanmanız fazlaca efektif olabiliyor. Yoldaşlara eklenen bu özellikleri oldukça beğendim. Bunların haricinde yeni üretilebilir simya ürünleri de var. Ateşi daha körükleyebileceğimiz ve oluşturduğu ışığın daha geniş alana yayılmasını elde eden bir araç-gereç var. Bu malzemelerden birini bir bölgeye atıp üzerine ateş atarak alev almasını sağlayabiliyoruz bu da oyunun belli bölümlerinde fazlaca işimize yarıyor. Bunun yanında farelerin dikkatini çeken ve tek bir alana toplanmalarını elde eden araç-gereç, ateşin sönmesini elde eden araç-gereç ve benzeri öteki malzemeleri de ilk oyundan hatırlıyoruz. Son olarak da yeteneklerden bahedelim. Oyuna yeni olarak otomatik kabiliyet yükseltmesi eklenmiş. Oynama tarzınıza gore gizlilik, aksiyon ve simyacı özelliklerinizin seviyesi otomatikman artıyor. Oyun sizin oynayış tarzınıza gore bu kabiliyet atamalarını kendi yapıyor ve daha fazlaca gelişiyorsunuz. Bunun haricinde çeşitli malzemeler ile kendinizin yükselteceği çeşitli sapan, Crossbow ve birkaç özelliğin daha geliştirildiği bir kabiliyet sistemi mevcut. Genel olarak ilk oyundaki temel tüm mekanikleri alıp üzerine yeni ürün üretimi, yoldaş özellikleri, yeni hücum ve müdafa mekanikleri ve teçhizatları ilave ederek oynanışı birazcık daha şekillendirmişler diyebilirim.

Oynanış kısmında tekrardan kaçınılmış durumda: Sıra sıra oluşturulan yeni mekanikler

Oynanış kısmında en fazlaca hoşuma giden şey her bölümde küçük da olsa yeni bir mekaniğin tanıtılması oldu. Tam oyunun tekrara düştüğünü, hep aynı şeyi yaptığınızı sanarken oyun imdadınıza yetişiyor ve o bölümde yada ileride kullanabileceğiniz yeni bir özelliği sizlere sunuyor. Mesela bir bölümde Crossbow’u kullanmaya başlıyorsunuz ve ondan sonraki bölümlerde oyun o Crossbow ile halatlara bağlanıp bir şeyleri çekip koparabileceğiniz size anlatılıyor. Oynanış öğeleri sıra sıra açılıyor ve oyun her bölümde yeni bir şey kullanmanızı sağlıyor. Bu nokta temponun dengesiz bir hal almış olduğu durumlar için ilaç benzer biçimde geliyor. Oyunun sonuna kadar yeni özellikler keşfederek ilerliyorsunuz oyun size bu tarz şeyleri aniden sunmuyor. Her ne kadar bunu sıralı yapsa da belli noktalarda aynı şeyi yaparak ilerlediğiniz ve sıkılabildiğiniz noktalar da olmuyor değil doğal.

Düşman çeşitliliği:

Oyunda düşman çeşitliliği fazlaca değil sadece gene de kendilerine emsalsiz farklar olması oynanışa çeşitlilik katmış diyebilirim. Oyunda fareler haricinde okçu askerler, zırhsız düzgüsel askerler, zırhlı askerler ve büyük zırhlı askerler yer ediniyor. Bunlardan okçu olanlara ve kaskı olmayanlara sapanla taş atıp saldırabilirken diğerlerine bu şekilde saldıramıyoruz. Zırhı olanlara crossbow atışı yapabiliyoruz yada üstlerine ateş dolu tencere atarak yanmalarını sağlayabiliyoruz. Çevre ile etkilleşimleri kullanarak onları yakabiliyor ya da toza boğabiliyoruz. Ellerindeki meşaleleri söndürerek işi farelere de bırakabiliyoruz ya da Hugo ile fareleri yöneterek bizzat işi biz halledebiliyoruz. İstersek zırhlı düşmanları bıçak ile de etkisiz hale getirebiliyoruz. Büyük zırhlı askerlerin ise ilkin zırhını indirmeniz gerekiyor. Zayıf noktalarından**(buralar genel anlamda arkaları oluyor)** zırhlarını söküyoruz ve ondan sonrasında birçok çeşit hücum yapabiliyoruz. Değişik düşmanlara değişik hücum stratejileri yapmak zorunda bırakılmak bir zorunluluk olsa da oynanışa renk katmış diyebilirim. Belli bir süre sonrasında gene bu vaka tempoyu bozuyor ve tekrara düşürüyor orası da ayrı bir nokta.

Suni zeka birazcık yetersiz:

Oyunun AA bir yapım bulunduğunun farkındayım ve suni zeka mevzusunda büyük bir beklentim doğal ki de yoktu sadece suni zeka maalesef yetersiz. Beraber koordine bir halde çalışamıyorlar. Gizlilik sekanslarında kendilerini küçük hareketlerle kolayca geçebiliyorsunuz. Bazı noktalarda fazlaca fazla asker olduğundan zorlandığım oldu sadece küçük hatalarda bile yeniden gizlenip düşmanın sanki hiçbir şey olmamış benzer biçimde davranmasını sağlayabildiğim noktalar da olmadı değil. Bu suni zekanın zayıflığının bir göstergesi. Birazcık daha akıllı ve hakkaten bizlere meydan okuyan hareketlerimize gore yer değişen ve bizi avlamaya çalışan düşmanlar olsaymış tadından yenmezmiş diyebilirim.

Oyunda Boss savaşları daha destansı yapılabilirdi:

Oyunda aslına bakarsak Boss savaşı benzer biçimde tasarlanmış birkaç kısım bulunuyor ve mücadeleye girişebiliyorsunuz sadece tam olarak hiçbirisine tam bir boss savaşı diyemiyorum. Mesela ilk oyunun boss savaşı oldukça güzeldi. Bu oyunda birazcık daha düşmanların üstünüze çullandığı ve bazı hususi Hugo kabiliyetleri kullandığınız cenk sekanslarıyla bu boss savaşı kısmı geçiştirilmiş benzer biçimde hissettim. Kim bilir geliştiriciler bu tarz şeyleri boss savaşı olarak tasarladı sadece tam o hissi alabildiğimi söyleyemem. Bilhassa oyunun sonlarında destansı bir cenk beklerdim sadece aradığımı bulamadım. Her ne kadar bu hususi durumunu eksi olarak alsam da oyun tam olarak boss savaşlarına uygun bir oyun değil bunun farkındayım sadece fazlaca emsalsiz mekanikler üreten bir geliştirici bunun da bir çaresini bulabilirdi diye düşünüyorum.

Oyundaki bulmacalar fazla rahat kalmış durumda:

Oyunun belli kısımları tamamen bulgu ve bulmaca üstüne kurulu durumda. Uzun süre ne yapacağınızı anlamazsanız oyun size çeşitli diyaloglar ile yardım edebiliyor. Bunun haricinde kolaylık bakımından ise bulmacalar oldukça rahat ve hızlıca atlatılabilecek düzeyde. Uzun süre düşünmeniz ihtiyaç duyulan ve uzun süreler takılacağınız bulmacalara pek rastlamadım. Neyin ne işe yaradığını ve ne işe yaradığını genel anlamda 2-3 dakika içerisinde anlayıp yola koyulabiliyorsunuz. Bulmacalar birazcık daha o bulgu yolculuğunda tempoyu değiştirmeye ve çeşitlilik eklemeye yönelik tasarlanmış benzer biçimde duruyor. Gidişat demişken tempoya da bir değinelim.

Oyunun temposu birazcık dengesiz:

A Plague Tale Requiem, her insanın kolay kolay sıkılmadan oynayabileceği bir oyun değil ne yazık ki. Eğer sınırsız aksiyon arıyor yada müthiş gizlilik istiyorsanız bu oyun size gore değil. Oyunun temposunun devamlı değiştiğini söyleyebilirim. Aksiyona daldıktan sonrasında birden uzun süreler süresince bulgu yaptığınız, yürüdüğünüz ve birkaç bölüm bu şekilde devam eden ve birden yeniden aksiyona girdiğimiz anlamış olur oluyor. Kimi zaman de aksiyon bitmek bilmiyor. Bu tempoya alışmak birazcık süre istiyor ve bazı durumlarda oyunun temposuna adapte olamadığınız için hafifçe sıkılabiliyorsunuz. Her ne kadar dengesiz olsa da grafiklerin muazzamlığı, müthiş mekan tasarımı, karakterler ve şimdi bahsedeceğim ses ve müzikler adapte olmaya çalıştığınız bu temponun eksilerini yok saymamızı sağlıyor.

Ses ve Müzikler çok önemli olmuş:

Olivier Deriviere tarafınca bestelenen oyun müziklerini fazlaca fakat fazlaca beğendiğimi söyleyebilirim. İlk oyunda da çok önemli işler görmüştük. Ana menü müziğinden tutun ara görüntüler, bulgu kısımları, aksiyon sekansları benzer biçimde pek fazlaca değişik yerde kullanılan müzikler sizi atmosfere sokmayı başarıyor. Döneme ve aktarılmaya çalışan duygulara fazlaca uygun müzikler bestelenmiş. Oldukca büyük olasılık oyunun müziklerini Spotify benzer biçimde platformlarda kütüphaneme ekleyeceğim benzer biçimde duruyor. Üstteki videodan müzikleri dinleyebilirsiniz.

Oyunun optimizasyonunda problemler var:

Oyunun beni en fazlaca hayal kırıklığına uğratan bir kısmı ise optimizasyonu oldu. Aslen tam optimizasyon denmez sadece oyun yeni nesil konsolların tamamında 30 FPS çalışıyor. Çözünürlük ne olursa olsun FPS 60’a çıkmıyor. Geliştirici kalite yada performans modlarını oyuna eklememiş ve oyunu 30 FPS’ye kitlemiş. Monitörünüz 120Hz destekliyor ve değişken yenileme hızı konsolunuzda açıksa oyun 40 FPS’ye çıkabiliyor sadece bende de bu özellikler olmasına karşın bazı yerlerde daha akıcı bazı yerlerde ise daha kasan bir görüntü deneyimi yaşadım diyebilirim. PC tarafında ise oyunda FPS problemleri yaşayanları duydum. Asobo, ilk oyun Innocence’ın yeni nesil sürümlerini fazlaca iyi optimize etmişti ve 60 FPS fazlaca rahat oynanıyordu. Bu oyunda da 60 FPS beklerdim fakat beklediğimi ne yazık ki bulamadım. Her neyse ki oyun yapısı gereği oyuncuyu ani hareketlere sokmuyor ve FPS’nin 30 olması gözünüzü fazlaca yormuyor.

Oyun kaç saat sürüyor?

A Plague Tale Requiem, howlongtobeat verilerine gore 16 saat 9 dakika sürüyor. Oyunun her şeyini eksiksiz keşfetmeye çalışanların ise 26 saate kadar çıkacağı görülüyor. Ben oyunu ortalama 12-13 saat civarında bitirmeyi başardım. Her şeyi eksiksiz aramaya çalışsam 15-16 saatlere çıkabilirdim diye düşünüyorum sadece 12-13 saatlik oynayışımda da bir şey kaçırmamaya çalıştım diyebilirim. Oyun bence oldukça kafi bir uzunlukta. Ne fazlaca uzun ne fazlaca kısa ve bence fazlaca doğru bir karar olmuş.

Oyun Xbox Game Pass kütüphanesinde yer ediniyor:

İncelemeyi sonlandırmadan ilkin oyunun fiyat/performans oranının fazlaca iyi bulunduğunu söyleyebilirim. Oyun Xbox Game Pass servisine ilk günden eklendi. Vatanımızda oyun fiyatlarının giderek arttığı bir dönemde aylık 50 TL’den daha azca bir ücret ödeyerek bu çok önemli oyunu oynamak fazlaca büyük bir fırsat diye düşünüyorum. Oyunun Steam ve PlayStation Store fiyatı kesinlikle fazlaca daha pahalı bu yüzden PlayStation 5’iniz yoksa oyunu PC yada Xbox konsolu üstünden Xbox Game Pass üstünden almanızı tavsiye ediyorum.

Netice: Senenin en iyi hikayeli oyunları içinde yerini alabilecek bir yapım:

Netice olarak şunu söyleyebilirim ki A Plague Tale Requiem, Innocence’ın üzerine koyarak fazlaca daha başarıya ulaşmış bir noktaya çıkmış ve senenin en iyi hikayeli oyunları içinde yerini alabilecek bir yapım olmuş. Küçücük problemleri haricinde saydığımız tüm artılarıyla ne olursa olsun oynanması ve deneyimlenmesi ihtiyaç duyulan çok önemli bir yapım bulunduğunu düşünüyorum. Bilhassa ilk oyunu oynadıysanız fazlaca güzel bir devam oyunu olmuş diyebilirim. Asla oynamamış olanlara ise bu seriye başlamalarını şiddetle tavsiye ediyorum.

NİHAİ İNCELEME PUANI: 90/100

A Plague Tale Requiem incelememizin sonuna geldik. Sizler oyunu oynadınız mı? İncelemeyi iyi mi buldunuz? Oyun hakkında eklemek istedikleriniz var mı? Kıymetli görüşlerinizi yorumlar kısmında bizimle paylaşabilirsiniz. Sonraki araştırmalarda görüşmek suretiyle. Her insana iyi oyunlar dilerim.