Oyun Karakterimizle Duygusal Bağ Kurmamızın Sebebi

Bilhassa hikâyeli oyunlar oynarken sık sık başımıza gelen bu durum, aslen o oyunun ne kadar başarı göstermiş bir iş çıkardığının göstergesi diyebiliriz. İyi bir halde tasarlanmış olan karakterler, bir oyuncuyu daha yolun başındayken dâhi etkilemeyi başarabilir.

Geralt, Arthur ve Kratos benzer biçimde örnekler verebileceğimiz bu karakterler, kendi kişiliklerini bizlere o şekilde iyi aktarıyor ki bu karakterler ile adeta duygusal bütünlük sağlayabiliyoruz. O hâlde gelin, bu durumun altındaki nedenlere etraflıca göz atalım.

İlk olarak en vurucu noktadan başlamış olalım, oynadığımız karaktere tam anlamıyla bağlanabilmemiz için onun kişiliğini tanımamız ve benimsememiz gerekiyor.

Bir oyun karakteri ne kadar başarı göstermiş tasarlanmış olursa olsun, ilk olarak bizlere o karakterin kişiliği ve hikâyesi aktarılır. Oyuncu, denetim etmiş olduğu karakterin kişiliğini tanımaya başladığında ise bu karakterin hangi durumlarda iyi mi davranacağını yavaş yavaş kestirmeye adım atar ve kendisiymiş benzer biçimde benimser. Denetim ettiğimiz karakter detaylı bir kişiliğe sahipse ve bu kişiliği başarı göstermiş bir halde aktarabiliyorsa sıkıntılı bir seçim ile karşılaştığımızda bu durumu karakterimizin bakış açısından düşünür, onun vereceği sonucu vermeye çalışırız.

Karakterimizin derin bir yapısı yoksa ve oyun, hâlihazırda kişiliği olan bir karakter sunmak yerine bu karakterin kişiliğini oluşturmayı tamamen bizlere sunmuşsa başka bir sıkıntılı seçim ile karşılaştığımızda kendi duygularımızı dinlemeyi seçip, kendimizi ‘’Ben olsam ne yapardım?’’ sorusunu sorarken bulabiliriz.

Ana karakterimizin derinliği, oyunun atmosferi, dünyanın kalitesi ve yan karakterlerin başarısı da bu mevzuda mühim bir rol oynuyor.

Oyun dünyasının en popüler karakterlerinden bir tanesi olan Kratos, dışarıdan bakıldığında; fena bir baba, duygusuz ve acımasız bir karakter olarak gözükebilir. Lakin Kratos’un maceralarına tanıklık etmiş olan bir oyuncu, onun geçmişin yüklerini ve acısını iyi mi içinde biriktirdiğini ve içinde kopan fırtınaları yüzünden okuyabilir.

Bu da oyundaki ana karakterin başarı göstermiş ve benzeri olmayan bir halde tasarlanmış olmasından meydana gelen bir durum diyebiliriz. Ana karakterimiz ne kadar derin olursa, onu o denli iyi tanırız ve o oyuna daha oldukca bağlanırız. Doğal, bir tek ana karakterin iyi olması kafi olmaz.

Oyunun bizlere sunmuş olduğu dünya, bu dünya içindeki seviye ve yaşam da fazlasıyla mühim. Eğer bu dünyanın işleyişi ve atmosferi oyuncuya iyi bir halde aktarılabilir ise oyuncu kendisini o dünyaya ilişkin hisseder ve oyun içindeki karakterine daha sıkı bağlanır.

Bir öteki oldukca mühim unsursa oyun içinde yer edinen yan karakterlerin çekiciliği. Bizlere serüvenimiz süresince yoldaşlık edecek olan bu karakterler, oyunun seyri açısından büyük bir öneme haiz. Kısa sürede oldukca sevmiş olarak oynadığınız hikâyeli bir oyundaki yan karakterleri düşünün, bazılarını hakkaten oldukca seviyor, bazılarından da nefret ediyordunuz değil mi? İşte tam olarak bundan bahsediyoruz.

Denetim ettiğimiz bir karakteri kendimizmiş benzer biçimde hissederek oyunun oynanış zevkini de ikiye katlıyoruz.

Denetim ettiğimiz karaktere bağlanmaya çalışmamızdaki aslolan niçin, gerçek hayatta yaşamamızın mümkün olmadığı maceraları gerçekçi bir halde deneyimleyecek olmamız. Eğer bir oyun bizlere bunu hissettirecek kadar başarı göstermiş oluyorsa o oyunu oynarken aldığımız keyfin birkaç katına çıkabildiğini bile söyleyebiliriz.

Bu durum, oyunun sürükleyiciliğini artırırken, devamlı olarak bir merak hissi de uyandırmayı başarıyor. Bilhassa oyunlarda sıkça karşımıza çıkan; ihanet, üzüntü, mutluluk, korku ve aşk da dâhil olmak suretiyle birçok duyguyu deneyim etmemize olanak sağlıyor.