Oyunlardaki Kapıları Tasarlamanın İllallah Ettiren Süreci
Oyunlarda oyuncular olarak kapılar pek umrumuzda değil sadece oyun geliştiricileri için durum pek değişik zira onlar için bu bir kâbus. Oyunlardaki kapıların, geliştiricileri niçin bu kadar zorladığını öğrenmek için bir uzmana danıştık.
Kapılar, hikâyelerini akıcı ve vurucu bir halde aktarmak isteyen herhangi bir sanatçı için (sinemacılar, yazarlar vs.) devamlı mühim bir unsurdur. Bir kapıyı mühim bir sahnede, güzel bir açıyla çekerek, metafor olarak kullanarak fazlaca şey anlatabilirsiniz.
Sadece oyun geliştiricileri için kapılar fazlaca daha değişik bir mevzudur. Oyun oynarken kapılar, fazla dikkat ettiğimiz bir unsur değildir; kapıyı açar ve hikâyeyi deneyimlemeye devam ederiz. Oyun geliştiricileri için ise kapılar tam bir yaşam törpüsü. Bunun sebebini öğrenmek için yazılımcı ve oyun geliştiricisi olan bir uzmanımıza danıştık.
Nedir bu oyun geliştiricilerinin kapılardan çekmiş olduğu? Oyun geliştiricisinin yanıtı:
Kapıların uygulama zorluğunu iki bağlamda değerlendirebiliriz: Bunlardan ilki, etkileşime girme zorluğu. Oyun motorlarında bir sahneye koyduğumuz her obje, aslına bakarsak içinden geçilebilir görsel şeylerdir. Bu objelere fizik kazandırabilmek için biz ‘collider’ (çarpıştırıcı) ekliyoruz.
Bir collider, objenin fizyolojik varlığını temsil eder sadece görüntüden tamamen bağımsızdırlar. Şu demek oluyor ki bir objenin görüntüsü ufak sadece ona fizik veren collider büyük olabilir ya da tam tersi. Şu demek oluyor ki oyunlarda gördüğünüz objelerin görüntüsüyle gerçekte kapladığı alan farklıdır.
Bazı oyun motorlarında kapıya fazla yaklaştığınız süre karakterin kafası, kapının içinden arka tarafa geçer. Bunun önüne geçmek için kapının collider’ı, kapının görüntüsünden bir tık daha büyük yapılır. Böylece karakterin kafası collider’a çarpıp kapının içine geçemez.
Bu denkleme bir de kapı kolu eklediğimiz süre işler iyice karışıyor, karakterin kapıyla etkileşimini biz geliştiriciler için bir fazlaca zorlaştırıyor şundan dolayı karakter, kapı koluna doğru uzanamıyor. Bunun yerine daha imgesel bir yere kolunu uzatmış oluyor. Bu sebeple bilhassa FPS oyunlarında kapı kolu kullanmaktan kaçınırız.
Kapıların ikinci bir zorluğu ise NPC’ler (oynanamayan karakterler) mevzusu. Tüm odaları ayrı bir alan olarak düşünebiliriz ve oynanabilir karakterler kadar NPC’leri de kodlamak durumundayız. NPC’lerin yürüdükleri path’leri (yolları), NavMesh dediğimiz sistemle belirleriz ve bunlar otomatikman kurgulanır.
Bir odadan diğer odaya kapıdan geçerek geçmesi ihtiyaç duyulan NPC’nin NavMesh’i, yolunun üstündeki kapıyı algılayıp, yorumlayıp, kapıyı açıp öteki tarafa geçmesi, NPC’ler kanadında fazlaca zor bir şey. Bir NPC’nin kapısız bir halde bir odadan bir odaya geçmesi fazlaca kolay sadece denkleme bir de kapıyı açma eklenince orada başka bir suni zekâ modeli ve yorumlama devreye giriyor.”
Bu yüzden kapılar;
Ya kendi kendine otomatikman açılacak şekilde tasarlanır, kısaca siz asla etkileşime girmezsiniz ve kapının önündeki trigger (tetikleyici) sizi fark edince kapının açılmasını sağlar,
Ya aslına bakarsanız kapı açıktır, içinden geçer gidersiniz,
Ya karakteriniz kapıya yaklaştığı süre bir etkileşim butonu çıkar, etkileşime geçtiğinizde nerede olduğunuzdan bağımsız karakteriniz evvelinde hazırlanmış bir kapı açma animasyonuna girer ve ona nazaran pozisyon alarak kapıyı açar (The Last of Us: Part 2 ve Red Dead: Redemption 2’de kullanılan yöntem),
Ya da karakteriniz kapı ile kapı kolunu kullanmadan iterek etkileşime geçer ve kapılar iki yöne doğru da hareket etme kabiliyetine haizdir. (GTA 4, Red Dead: Redemption ve GTA 5’deki yöntem.)
Velhasıl, oyunlarda kapı kodlamanın oyun geliştiriciler için ne kadar zor bir şey bulunduğunu ve bu zorluğun üstesinden gelmek için ne şeklinde yöntemler geliştirdiklerini artık bildiğiniz gibi. Kim bilir bir ihtimal ileride yukarıdaki yöntemlere gerek kalmadan kapıları açabilmemize olanak sağlayacak bir oyun motoru geliştirilir.
