Spider-Man: No Way Home İncelemesi: En İyi Marvel Filmi mi?

Örümcek Adam, filmleriyle, çizgi filmleriyle, çizgi romanlarıyla, oyunlarıyla yalnız bir neslin değil, değişik nesillerin çocukluğuna, ergenliğine, hatta yetişkinliğine dahi damgasını vurmayı başarmış bir karakter.

Mahallemizin evladı Peter’ın, uzun süredir beklenen, sızdığı iddia edilen görselleri üstüne aylardır kafa patlattığımız filmi nihayet vizyonda. Peki beklediğimize değdi mi?

FİLMİ HENÜZ İZLEMEDİYSENİZ “SPOILER UYARISI” GÖRSELİNİN OLDUĞU KISMA KADAR İÇERİĞİ OKUYABİLİRSİNİZ.

Film, bu hype’lanmanın etkisiyle Türkiye’de gösterimdeki ilk üç gününde 934.599 izleyici tarafınca seyredildi ve tüm zamanların en iyi açılış performansı gösteren 2. filmi oldu.

Aslına bakarsan beyazperdeye gittiğinizde göreceğiniz mahşer kalabalığı, filmin üstün dereceli kıracağını kanıtlar özellikte.

Filmin büyük bir kısmı karanlık ortamlarda geçmiş olduğu için 3D izlemenizi pek önermiyoruz.

Biliyoruz, 3D bilet bulmak bile zorken 2D olanını bulmak oldukça daha zor fakat Türkiye’deki sinemaların tutum amacıyla ışığı kısmaları yüzünden ekran kalitesi maalesef oldukça iyi değil.

Karanlık sahnelerde netlik azalınca gözlüğü çıkarıp bakmak istiyorsunuz. Üstelik yalnız görüntü mevzusunda değil ses mevzusunda da sinemalarda problemler bulunuyor.

Gelelim filme… Spoiler vermeden bir araştırma yazmak oldukça mümkün değil fakat özetlemek gerekirse bahsetmeye çalışalım:

Film daha açılır açılmaz süratli başlıyor, ki ilk 1 dakikası daha ilkin yayınlanmıştı. Oldukca geçmeden hikâye “bir kelebeğin kanat çırpışı başka bir yerde fırtınaya niçin olur” vakasına bağlanıyor ve fragmandan da bildiğiniz suretiyle öteki evrenlerden gelen fena karakterler ortaya çıkıyor.

Burada şu şekilde bir hayal kırıklığı var; kendi evrenlerinde bir ağırlığı olan bu karakterler ne yazık ki filmimizde mevzu mankeni olmaktan öteye gidememişler (Green Goblin hariç, bir ihtimal birazcık da Octopus).

Filmdeki esprilerin bir çok hakkaten gülünç fakat yer yer sit-com izliyormuşsunuz hissi veriyor, komedinin dozu fazla firar etmiş. Üstelik dram unsuru da ağır basmış olduğu için birbirini dengeleme mevzusunda başarısız olduğu söylenebilir.

Filmi izleyenlerin neredeyse %90’ı “tüm zamanların en iyi Marvel filmi” benzer biçimde iddialı yorumlar yapıyor fakat gerçekçi olalım, ilk 3’e dahi giremez (Göreceli olarak diyelim, kızmayın derhal).

Salondaki alkışlanma, feryat atma oranını dikkate alırsak evet, Infinity War ve Endgame’i bile geride bırakıyor. Bunun yerine “Tom Holland’lı en iyi Örümcek Adam filmi” demek daha doğru olacaktır.

Serinin ilk filmi net bir halde orta derecedi, ikinci film Mysterio yardımıyla daha derli topluydu, üçüncü film ise üzerine epey koyarak devam etti. (Tom Holland’lı yeni bir üçlemenin geleceğini de not düşelim.)

Yeni izlemiş olmamızın heyecanını bir kenara bırakıp daha olgun bir yorumda bulunmak gerekirse “en iyi iki Örümcek Adam filminden biri” diyebiliriz.

Çocuksu bir Spidey olması sebebiyle Tom Holland’ın Peter’ına ısınmak Civil War’dan beri kolay olmadı. Bilhassa de Tobey ve Andrew’a alışan nesil için.

Fakat bu filmimizde artık özlediğiniz o olgun Peter Parker’ı görüyoruz. Oyunculuğunu bir fazlaca geliştirmiş, her bir sahnenin üstüne ne kadar oldukça çalıştığını hissedebiliyorsunuz. Seri süresince orta derece olan filmin yönetmeni Jon Watts’a karşın Tom bireysel kabiliyetini yansıtma mevzusunda oldukça iyiydi.

Geçmişinde fena filmler bulunduran bir yönetmene bu denli mühim bir yükün verilmiş olması oldukça garip.

Oysa daha iyi bir yönetmenle bir başyapıt izleyebilirdik. Iyi mi ki Taika Waititi, tarzını yansıtıp Thor: Ragnarok’ta harikalar yarattıysa; James Gunn’ın kabiliyeti yardımıyla Galaksinin Koruyucuları bu kadar şahane olabildiyse Örümcek Adam filmlerinin koltuğunda da yetenekli bir isim olmalıydı.

Evet, ekip işiyle ortaya iyi bir film çıkmış fakat sanatla alakalı anlamda sallantıda bir yapım olmuş ne yazık ki. İşte burada iyi bir yönetmen eksikliği net bir halde hissediliyor. Oysa Tobey’li seride Sam Raimi benzer biçimde bir usta yer alıyordu.

Jon Watts’ın, yeni Fantastic Four filmlerini de yöneteceği söyleniyor. Bu ekibin kaderi umarız ki bir kez daha fena olmaz. İyi tarafınca bakarsak, muhtemelen yeni Spider-Man üçlemesi başka bir yönetmene emanet edilecek.

Pekiiii, filme gitmeli misiniz?

Bilet bulmak epey zor fakat bu şekilde güzel anları hayatınızda bir kez yaşayabiliyorsunuz, beğenirsiniz beğenmezsiniz bilemeyiz fakat ne olursa olsun deneyimlemelisiniz. Aslına bakarsan toplumsal medyada spoiler yememe ihtimaliniz imkansıza yakın. Salondaki alkış, feryat tufanı bile seyretmek için kafi bir sebep.

Mühim not: 3. dozunuzu yaptırıp gitmenizi tavsiye ediyoruz. Salon hıncahınç dolu olacak ve kimse maske takmıyor. Taksanız bile, gözlük buğulandığı için maskeyi mecburen çıkarmak zorunda kalıyorsunuz. Sorumluluğunuzu alın, ne de olsa “Büyük güç büyük mesuliyet gerektirir.”

BURADAN İTİBAREN SPOILER!!!

Sızıntılar, Tobey ve Andrew dedikoduları derken aylardır vakit geçmek bilmemişti fakat artık her neyse ki hasretimiz sonlanmış oldu. Devrim benzer biçimde bir vakayla beraber 3 Spider-Man’i bir arada gördük! Filmin iyi ya da fena olmasından ziyade yalnız bu vaka bile beyaz perdede feryat atmak için kafi.

Andrew, filmimizde oynayıp oynamadığı sorulduğunda politik cevaplar vermişti; hatta oynamadığını iddialı bir halde direkt söylemişti. Meğer yalancı çobanın önde gideniymiş, ki aslına bakarsan yememiştik bu yalanını.

Bilhassa de Tobey’li Örümcek Adam ile büyümüş nesil için oldukça oldukça hususi bir filmdi.

Yaşlanmıştı, belinin kütletilmesine ihtiyacı vardı fakat hâlâ o bizim “1 numaralı Peter Parker’ımız”. Filmimizde “Peter Parker 1’i kulak verin şimdi” repliğini söyleyen Tom olsa da.

Latife bir yana, artık Tom’un Örümcek Adam’ını da sevmeyen kalmamıştır.

May’i kaybedince artık o çocuksu halinden çıktı. Tobey’nin, Ben Amca’sını kaybetmesi; Andrew’ın, Gwen’i kaybetmesi benzer biçimde bir dönüm noktası yaşamış oldu Tom da. Her insanın özlemiş olduğu gerçek Peter Parker doğuyordu…

Fena karakterlerin mevzu mankeni hissi vermesi benzer biçimde Tobey ve Andrew da bir miktar aynı hissi verdi. Yer yer abilik yaptılar fakat bir tık daha öne çıkmaları gerekiyordu.

Andrew’ın, MJ’yi kurtarması (fragmandan tahmin ediliyordu) ve Tobey’nin, Green Goblin’i öldürmeye çalışan Tom’a engel olması haricinde yeterince ön planda olamadılar.

Tobey’nin, o sahnede Tom’a engel olup ona adeta abilik yapması ve Tom’un içindeki gerçek Spider-Man’in çıkmasında büyük tesirinin olması şahaneydi.

Willem Dafoe’ye ayrı bir ayraç açmak gerekiyor. Bir villian sadece bu kadar başarı göstermiş canlandırılabilir.

Karakter değişimleri, o mimikleri derken gene oyunculuk resitali sergilemiş. Fragmanda Octopus ön plandayken filmimizde temeller Green Goblin üstüne kurulmuş.

Andrew’in, MJ’i düşerken kurtardıktan sonrasında Gwen’i kurtaramadığını hatırlayıp duygusallaşması hepimizi mahvetti.

Tobey’nin ise MJ ile hâlâ devam ettiklerini duymak güzeldi. Andrew’in ise yalnız bulunduğunu bilmek gene, tekrardan üzdü.

Andrew ve Tobey’nin ortaya çıkış sahnelerinde izleyiciler kendilerinden geçti fakat daha iyi bir yöntem tercih edilebilirdi.

Beyaz Show’a katılır benzer biçimde geldiler. Tobey’nin kostümsüz gelmesi bu durumu daha da hissettirdi.

Her an biri kenardan çıkıp “O biiiir Peter Parkeeeer!” diyecek gibiydi.

Dr. Strange’in Spider-Man karşısında bu kadar kolay kaybetmesi pek inandırıcı değildi.

Ayna boyutta Peter’ın, matematik ve geometri bilgisini kulllanarak Strange’i etkisiz hale getirmesi gene de zekiceydi. Ondan ilkin de Peter’ın, ruh ve bedeninin ayrılmış olduğu sahnede vücudunu denetim edebilmesi “yoksa biz Spidey’i fazla mı küçümsüyoruz” dedirtti.

Göze batan bir öteki unsursa fena karakterlerin tedaviyle iyi birine dönüştürülmelerinin garip bir tercih olması. Bazılarında hakkaten hastalık vardı fakat Electro hasta değildi, kişiliği böyleydi; aşılık bir durumu yoktu. “Spidey kimseyi öldürmez” yasası sebebiyle senaristlerin kolaya kaçtıkları söylenebilir.

Film sırf eski serilerle ilgili göndermeler için bile izlenir. Muhteşem bir fan service cümbüşü bulunuyor.

Andrew’ın MJ’i kurtardıktan sonrasında duygusallaşması, Tobey’nin Andrew’a “amazing” içeriklli cümlesi, Norman’ın bilim adamı repliği, tedirgin bir halde eve giren Tom’un Norman ve May’i masada görmesi(Tobey’li ilk filmimizde de vardı bu sahne), Tobey-Otto ve Andrew-Electro arasındaki diyaloglar eski günleri hatırlattı.

Tobey’nin Venom’u kast ederek “uzaylıya karşı savaştım” söylediğinde Tom’un “uzaylıya karşı uzayda savaştım” demesi ve Tobey’nin tepkisi… Electro’nun Andrew’e söylediği “Bir yerlerde siyahi bir Spider-Man vardır.” repliği… Tobey’nin biyolojik ağını tartışmaları, Tom’un “yalnız bileklerinden mi, yoksa başka yerinden de çıkıyor mu?” demesi… Aralarındaki her bir detay şahaneydi.

Üçlünün kimyası oldukça uyumluydu, abi kardeş gibiydiler. Kalplerimiz eridi adeta.

Beraber koşup atladıkları an sizin de koltuklardan atlayasınız geldi, itiraf edin.

Birbirlerini parmakla gösterdikleri o meşhur meme bile yaşandı.

Örümcek Adam tanınıyor fakat Peter Parker tanınmıyor artık.

Stark ekipmanları olmayan, fena dairesinde polis telsizi dinleyip insanlara yardım edecek gerçek Örümcek Adam’ın doğuşunu izlemiş olduk. Yeni üçlemede daha olgun olan üniversiteli halini izleyeceğiz. Özlediğimiz Peter Parker…

MJ ile yolları yine kesişecektir fakat burada mühim bir detay var, MJ oldukça büyük olasılıkla ciddi bir dönüşüm geçirecek.

Zendaya’nın paylaşmış olduğu fotoğraf mühim bir ipucu içeriyor. Çizgi romanlardaki kızıl saçlı MJ tekrardan doğuyor! Gerçek Peter Parker’ımız benzer biçimde artık gerçek bir MJ’imiz de var, diyebiliriz.

Daredevil’e değinmemek olmaz. Akıbetinin nasıl biteceğini düşünürken sonunda arzıendam etti.

Aslına bakarsan dedikodular vardı, her neyse ki ayyuka çıkmadı. Sahnesi oldukça kısa olsa da cool bir girişle izledik kendisini. Hawkeye’ın 5. bölümünde de Kingpin görünmüştü, ortalık karışacak çok açık ki.

Seneler sonrasında gördüğümüz bir lise arkadaşımız gibiydi bu film, eski fotoğraflarımızı karıştırmak gibiydi.

Sırf bu yüzden bile onlarca kere izlenmeyi hak ediyor. 3 Örümcek Adam’ın birbirine sarılmış olduğu anda beyaz perdenin ne kadar güzel bir şey bulunduğunu bir kez daha anlıyorsunuz. Bir zamanlar bu şekilde bir şeyin mümkün bulunduğunu düşünmezdik fakat kim akıl edip hayata geçirdiyse binlerce kez teşekkür etmek gerekiyor. Ek olarak tüm oyuncuların teklifleri kabul etmesi de şahane bir davranış.

After credits sahneleri de mühim.

“Venom: Let There Be Carnage” adlı iğrenç ötesi filmin after credits sahnesinde Venom’un boyut değiştirdiğini ve televizyonda Tom’un Peter’ını gördüğüne tanıklık ettik.

No Way Home’da da after credits sahnesindeydi, “acaba bir sonraki filmimizde Tom Hardy mi olacak” derken simbiyoz parçası bırakıp kendi evrenine döndü her neyse ki. “Her neyse ki” diyoruz şundan dolayı MCU’daki Venom’un daha güzel işlenmesi gerekiyor. Peter’a yapışma ihtimali de bulunuyor.

En sonda ise “Doctor Strange in the Multiverse of Madness” fragmanını izledik.

WandaVision’ı tamamladıysanız fragman daha anlamlı gelecektir. What If’i izlediyseniz Evil Dr. Strange vurgusu sizi daha da heyecanlandıracaktır. Loki’nin finalindeki multiverse vakasıyla da bağlantılı olması olası.

Her beyazperde bir ihtimal bu kadar gürültülü değildi fakat buna yakındı.

Endgame’deki “Avengers assemble!” ve Kaptan ABD’nın Mjölnir’ı kaldırma anlarındaki tepkilerle aynıydı, hatta daha fazlaydı. Bundan seneler sonrasında “bu filmi beyaz perdede izlemiştim” diye hava atacağınızdan asla şüpheniz olmasın.

Iyi mi ki şu an Geleceğe Dönüş, Yıldız Wars, Matrix benzer biçimde filmleri beyaz perdede izleyenlerin talihli bulunduğunu düşünüyorsanız bigün başkaları da No Way Home’u beyaz perdede izlemiş olmanıza gıptayla bakacaklar.

Şundan dolayı filmi tam anlamıyla bu şekilde seyrediyorsunuz:

Geldik can alıcı soruya: Tobey ve Andrew’ı ileride yine görme ihtimalimiz bulunuyor mu?

“Yok daha neler” demeyin, bu şekilde küçük bir ihtimal bulunuyor. Söylentiye bakılırsa Marvel, Andrew Garfield ve Tobey Maguire’ın Spider-Man’lerinin de yer almış olduğu bir “Secret Wars” filmi çekmek istiyor. “Secret Wars” event’ine kadar gidebilir bu süreç. Buralara girersek çıkamayız, araştırmasını size bırakalım.

Keşke şu filmi görmeden ölmeseydin be yaşlanmış!